Hij is helemaal hip & happening, de loafers. Voor zowel mannen als vrouwen mag deze comfortabele en toch hele stijlvolle schoenenhit dit seizoen zeker niet ontbreken in de garderobe. Maar is de loafer iets van de laatste jaren, of is deze schoen al eerder een populair fashion item geweest? Get ready om jezelf onder te dompelen in een wereld vol Britse royals, Noorse boeren, Amerikaanse studenten, Gucci en tijdloze stijliconen als Grace Kelly. Dit is het verhaal achter de loafer.
Everybody loves instappers
Laten we bij het begin beginnen: wat is een loafer? De loafer is een instapper, ofwel een schoen die je zo aantrekt, zonder veters. Vaak worden loafers verward met mocassins, wat niet gek is. Het zijn namelijk allebei instappers, ze hebben een gedeelde oorsprong en hebben elkaar door de jaren heen over en weer beïnvloed qua model en versiering. Het ‘officiële’ verschil is simpel: loafers hebben een afzonderlijke, harde zool, zoals normale schoenen, terwijl de onderkant van mocassins van oudsher van hetzelfde leer als de rest van de schoen is. Bij mocassins zit vandaag de dag dan ook vaak rubberen bescherming onder de zool, zoals noppen. Maar aangezien fashion niet luistert niet naar regels, zal het je niet verbazen dat er vanaf het begin van de loafer veel kruisbestuiving is geweest met de mocassin. Mede daardoor zijn er verschillende typen loafers ontstaan, die elk op hun eigen manier een classic zijn geworden. Daarover later meer, maar eerst: wie bedacht de loafer?
The royal loafer
Daar zijn de meningen over verdeeld. Of beter gezegd, er waren ongeveer gelijktijdig meerdere schoenmakers die met het idee voor een loafer-achtige schoen kwamen. Zo is er het verhaal van de Engelse loafer. In 1926 maakte de familie Wildsmith, eigenaar van de gelijknamige en zeer gewaardeerde Londense schoenmakerij, in opdracht van Britse royal George VI een schoen. Dit moest een gemakkelijke, comfortabele schoen zijn waar hij na terugkomst van het jagen rondom zijn buitenhuis zo in kon schieten. De Britse adel, die al fan was van schoenmakerij Wildsmith, zag het nut van deze loafer ook in: een trend was geboren.
Steeds meer mannen van aanzien gingen de Wildsmith loafer dragen, waardoor het langzaam van een binnenschoen veranderde in een elegante stapper die ook buiten de deur gezien mocht worden. Eind jaren ’20 en begin jaren ’30 van de 20e eeuw werd de Wildsmith loafer, ook wel bekend als de Harrow of Windsor loafer, opgepikt in Noord-Amerika. Hier werd de schoen populair als formal wear, waarmee de transformatie van de Wildsmith loafer als binnenschoen naar nette buitenschoen compleet was.
Inspirerende indianen
Ergens anders in Europa was er aan het begin van de 20e eeuw ook een man met een instapper on his mind, namelijk in Noorwegen. De Noorse Nils Gregoriussen Tveranger woonde van zijn 13e tot zijn 20e in Amerika, waar hij het schoenmakersvak leerde. Hij raakte geïnspireerd door Indianenstammen, die al heel lang mocassin-achtige schoenen maakten; één stuk leer wat bovenop de voet werd vastgebonden. Hij keerde terug naar Noorwegen, waar hij zijn eigen variant begon te ontwikkelen. In 1930 introduceerde hij de Aurland mocassin. Deze instapper werd graag gedragen in Aurland en omstreken.
De Noren begonnen de schoen de exporteren naar de rest van Noord-Europa, waarmee de populariteit groeide en waar Amerikanen die Europa bezochten de schoen oppikten. Het Amerikaanse tijdschrift Esquire zag wel wat in die Europese instapper en wijdde er een reportage aan. Deze reportage werd geïllustreerd met foto’s van Noorse boeren die de instappers droegen terwijl ze hun vee aan het drijven waren. Zo kreeg dit type instapper in Amerika de naam loafers, refererend aan het werkwoord loafing, wat loslopen of slenteren betekent. De Amerikaanse schoenmakersfamilie Spaulding dacht, wat die Noren kunnen, kunnen wij ook. Zij begonnen soortgelijke schoenen te produceren die ze loafers noemden. Zo transformeerde een van origine mocassin-achtige, Noorse schoen, geïnspireerd op Noord-Amerikaanse Indianenstammen, tot een Amerikaanse loafer. Volg je het nog?
De preppy penny loafer
De loafer had een bepaalde aantrekkingskracht op Amerikanen. In 1934 bracht een andere Amerikaanse schoenmaker, G.H. Bass, een eigen versie van de loafer op de markt. Deze versierde hij met een leren bandje, die hij dwars over de wreef van de loafer plaatste, en hier ter decoratie een ruitvormig stuk uit sneed. Bass noemde zijn variant van de loafer Weejuns, een soort verbastering van Norwegians. De nette schoen was erg in trek bij Amerikaanse mannen, maar werd in de jaren ’50 van de 20e eeuw helemaal een musthave doordat hij goed paste binnen de preppy fashion trend. Amerikaanse studenten waren dol op de Weejun loafer, waardoor dit model onderdeel werd van de zogeheten Ivy League- of college look. Deze studenten bedachten dat het wel een tof idee was om een muntje in het uitgesneden vakje in het leren bandje op de loafer te stoppen, et voilà: de bijnaam penny loafer was geboren. Eerst veroverde deze loafersoort Amerika, om daarna ook in de rest van de wereld razend populair te worden. In de jaren ’80 beleefde de penny loafer weer een opleving als preppy fashion item, waarna het ook hip werd om sokken in je loafers te dragen. Een tikkeltje kakkineus, maar wel lekker.
De Gucci-loafer
In een verhaal over stijlvolle schoenen kunnen de Italianen natuurlijk ook niet ontbreken. In de jaren ’50, 1953 om precies te zijn, bedacht Aldo Gucci de horsebit loafer: een zwarte loafer versierd met een miniatuur paardenbit op de wreef. So extra! Amerikaanse zakenmannen waren wel gecharmeerd van deze versierde loafer en begonnen dit fancy model onder hun pak te dragen. Tot de jaren ’80 was de Gucci loafer dan ook met name een veel gespot schoeisel op Wall Street, maar daarna begon de rest van de wereld deze Italiaanse variant ook te waarderen. Inmiddels is de Gucci loafer een algemene benaming voor loafers die met zo’n staafje versierd zijn; een echte classic dus.
Men only?
Natuurlijk zijn er door de jaren heen nog veel meer manieren bedacht om loafers te versieren. Zo zijn ze onder andere bekleed met kwastjes (tasseled loafer), strikjes (Belgian loafer), leren flapjes (kilt loafer) en voorzien van perforatiegaatjes. En waar de loafer ooit begon als echte mannenschoen, hebben vrouwen onder leiding van filmsterren als Marlene Dietrich en Greta Garbo de loafer zich toch mooi eigen gemaakt. Eerst als statement om te laten zien dat vrouwen ook stoer en mannelijk konden zijn, maar later ook supervrouwelijk met hak en de ene versiering nog uitbundiger dan de ander. Als het op de loafer aankomt lijkt niets te gek; deze classis wordt steeds opnieuw uitgevonden.
Het verhaal achter de loafer is dus zeker geen saai verhaal te noemen. Wat een veelzijdige schoen; hoe kan het ook anders met inspiratiebronnen en kruisbestuivingen van over de hele wereld. Wij zijn in ieder geval flinke loafer fans te noemen. Want laten we eerlijk zijn, wie wil er nou niet in de spreekwoordelijke stijlvolle voetsporen treden van iconen als James Dean, Audrey Hepburn, John F Kennedy, Grace Kelly, Michael Jackson en Queen Elizabeth? Precies.
Op wat voor loafers maak jij het liefst de blits? Show het ons op social media door #omoda te gebruiken, en wie weet featuren we jouw lovely loafers op Instagram.
